Pierre, Karel en Reinier klimmen een week in de Alpen
Zoals elke zomer hebben Karel, Marcel, Pierre en ik (Reinier) een afspraak om een weekje te gaan klimmen in de Alpen.
Al ver van te voren starten we met de voorbereidingen en praten we over beklimmingen van mooie alpentoppen.
Deze zomer is onze top 3:
- de Weisshorn (4505 m), via het Weisshornjoch en de Noordgraat (III+, 45°)
- de Dent Blanche (4357 m, III)
- en de Dent d’Herens (4171 m, III)
Hieronder een verslag van onze avonturen in de bergen.
Zaterdag 14 augustus
Het weer is prima als ik Karel om 9.30 uur thuis (in Venlo) ophaal. We gooien onze spullen in de achterbak en rijden samen via Duitsland en Zwitserland naar het Italiaanse Valle d’ Aosta. De weerberichten voorspellen voor de komende week niet veel goeds in de alpen en dat is tevens de reden dat Marcel dit jaar heeft besloten niet mee te gaan. Pierre verblijft daarentegen al enige tijd in de Alpen en we zullen hem daar treffen. We zijn de Zwitserse grens nog niet gepasseerd of het begint steeds harder te regenen. Als we de grote St. Bernhardtunnel inrijden hopen we dat het weer aan de Italiaanse kant van de Alpenhoofdkam beter is…….helaas, het water komt met bakken uit de hemel! Het is inmiddels 21.30 uur en de tent opzetten is geen optie. We vinden net over de pas in Dzovezenno een knusse Ostello. Een klein schoon kamertje met 2 bedden en douche op de gang. Kosten: € 25 pppn en € 3,= pp voor het ontbijt. Prima deal!
Zondag 15 augustus
Als ik om half negen de raamluiken open zie ik dat er op de omliggende bergen vanaf circa 2000 m sneeuw is gevallen en niet zo’n klein beetje ook! Pierre belt. Hij zit bij het lago d’ Iseo, op circa 5,5 trein- en busuren van ons verwijderd. Hij verwacht om 15.30 uur op het station in Aosta aan te komen. Karel en ik gaan rustig douchen en ontbijten. We besluiten rustig aan te doen en de rest van de dag in het leuke plaatsje Aosta door te brengen. We slenteren die dag door het gezellig drukke Aosta, krijgen bij barbecuende Italianen een gratis biertje en worstje aangeboden en hebben daarna ook nog een heerlijke lunch in een trattoria, en…….inderdaad Pierre arriveert per bus om 15.30 uur, dus keurig op tijd, in Aosta. Effe lekker bijkletsen op het terras met een wijntje, biertje en lokale anti-pasta. Heerlijk! Al snel komen we op het onderwerp waar we voor gekomen zijn: de bergen! Gezamenlijk komen we tot de conclusie dat gezien de slechte weersverwachtingen voor de rest van de week, de hoeveelheid sneeuw boven de 2000 meter en het ontbreken van Marcel het beklimmen van de Weisshorn (4505 m) onmogelijk maakt. We besluiten ons te richten op de 4171 meter hoge Dent d’Herens. Om te acclimatiseren besluiten we nog deze middag vanuit het plaatsje Bionaz (1600 m) in het Valpelline naar het hagelnieuwe Bivac Chartre (NKBV+CAI, 2530 m) te lopen. Een mooie wandeling van 2,5 uur brengt ons naar de Bivac (zie foto). Het laatste stuk lopen we door de vers gevallen sneeuw. We zijn niet alleen in de Bivac, we worden welkom geheten door 2 Italiaanse dames. Even snel wat foto’s maken (zie foto 1) en de gasbrander aanmaken om warme bouillon te maken en eten te koken. Op het menu staat curry rijst met vruchtjes (uit een pakje), hmmmmm!
Maandag 16 augustus
We hebben lekker geslapen, maar het dak van deze nieuwe Bivak bleek niet helemaal waterdicht te zijn. Het gevolg: natte matrassen en dekens. Vervelend. Gelukkig lijkt het weer zich iets te verbeteren. Op de weg terug naar het dal hebben we een fantastisch uitzicht op de Dent d’Herens. Het valt ons direct al op dat de berg bedekt is met een geweldige hoeveelheid sneeuw. Karel pakt de verrekijker en bekijkt de sleutelpassages (III) vlak onder de top. Hij krijgt al kippenvel bij de gedachte op deze ijzige en besneeuwde loodrechte rotspassage te moeten voorklimmen. We kijken elkaar aan zonder iets te zeggen en weten genoeg. Eenmaal weer terug in het dal belt Pierre met huttenwaard en berggids Gigi van de Rifugio Aosta (2781 m), de uitvalsbasis voor een beklimming van de Dent d’Herens. Op onze vraag of we nog deze nacht kunnen blijven slapen, antwoord hij in slecht verstaanbaar Frans: “beaucoup de neige, beaucoup de neigeâ€. Die middag lunchen we heerlijk bij pizzeria Vechio Suisse in Valpelline. We hebben daar al vaker gegeten en ook deze keer worden we niet teleurgesteld! Pierre stelt voor om naar het Lago Livornea te lopen, een bergmeertje op 2374 meter hoogte, en daar te overnachten in onze eigen tent. Karel en ik lijkt het een leuk plan, bovendien is dit weer een goede acclimatisatie voor als het weer verbeterd. Eenmaal aangekomen bij het meertje blijkt het een super plek te zijn. Prachtig uitzicht op de bergen van het Valpelline (zie foto 2). We koken op de gasbrander. Op het menu staat Good Nodels van de Xenox. Heerlijk na een dag in de berglucht! Als het donker en koud wordt duiken we de slaapzak in en spelen huttenkwartet dat Pierre de week ervoor had gekocht. Pierre en Reinier winnen.
Dinsdag 17 augustus
Ontbijt en daarna een skinny dip van Karel en Pierre in het ijskoude bergmeertje. Ik maak foto’s maar laat me niet overhalen er ook in te springen. We laten de tent wat drogen in de ochtendzon en lopen daarna langs het ietwat saaie stuwmeer terug naar het dal. Het weer verbetert zich iets, maar de Dent d’Herens ligt er nog te besneeuwd bij. In Aosta gaan we lunchen bij het tentje waar Karel en ik zondag al aten. We doen inkopen voor thuis. We gaan richting camping Grand Combin, waar Dodo (campingbaas) ons lachend ontvangt. Hij herkend ons van de voorgaande keren dat we deze camping bezochten. Pierre was helemaal gelukkig een zwembad aan te treffen. De vieze kleren gaan uit en we nemen een heerlijk frisse duik in het met bergwater gevulde zwembad. Al gauw komt een andere bekende naar ons toe. Het is Robert Weijdert die gedag komt zeggen en informeert naar onze plannen. We besluiten niet te wachten op betere omstandigheden op de Dent d’Herens, we hebben het gezien aan in deze omgeving en besluiten gezamenlijk ons geluk te beproeven op de Weissmies (4023 m).
Woensdag 18 augustus
Tent inpakken en naar Saas Almagel. Vanuit Saas Almagel naar de Almageller Huette (2894 m). Het plan is om een overschrijding van de Weissmies te doen. De hut is overvol, maar we worden desondanks vriendelijk ontvangen en krijgen een kleine kamertje met 6 bedden toegewezen. Prima dus! We kunnen direct aanschuiven voor het avondeten. Om 22.00 uur slapen, want het ontbijt zal ’s ochtend om 5 uur zijn.
Donderdag 19 augustus
Iets voor 5 worden we gewekt. Ik heb slecht geslapen vanwege het snurken van Pierre. Afijn, iedereen heeft er zin in want er is een heldere sterrenhemel en dat belooft goed weer! Na het ontbijt vertrekken we. Het is 5.30 uur. De hoofdlampen hebben we niet nodig. Er zijn gidsen met klanten voor ons die we kunnen volgen en bovendien is het bijna volle maan en hebben zodoende voldoende licht. Eerst gaan we over een blokkenterrein richting de Zwischenbergenpass foto op +/- 3500meter. We traverseren eerst nog een sneeuwveldje in de Zuid-oost flank, voordat we op de zuidgraat uitkomen.
Het is schitterende rots (max. 2e graads) met enkele besneeuwde stukken ertussen. De gidsen met hun klanten gaan aan touw. Wij zijn goed geacclimatiseerd en klimmen alle drie solo over de rotsgraat (foto 4).
Op de voortop (3961,5 m) aangekomen zien we dat een smalle sneeuwgraad die leidt naar de Weisshorn top. Om circa 9.15 uur ’s ochtend staan we op de top. Super! Bergheil, topfoto’s, eten, drinken en genieten! Het uitzicht is geweldig (foto 5+6). Nu zien we voor het eerst meer dan 18 vierduizenders die men vanuit Hohsaas kan zien (VVV Saastal) in de directe omgeving! Schitterend! We zien een aantal toppen waarop we ooit eerder stonden: de Dom (4545 m), Nadelhorn, Pollux, Roccia Nero, etc. Over de Triftgletsjer lopen we richting de Hohsaas lift. Om 12 uur zitten we in de lift naar het dal. In het dal aangekomen pakken we een Weizenbier om weer een succesvolle beklimming van een vierduizender te vieren. Daarbij bestellen we bratwurst mit pommes. Heerlijk! We besluiten geen andere vierduizender meer te doen, daar is de ons resterende vakantie te kort voor. We rijden richting Thunsee waar Pierre nog een paar leuke klimroutes weet ter afsluiting van een mooie bergsportweek. Na het nemen van de autotrein in Goppenstein komen we uit in Kandersteg. We vinden een aardige camping in Aeschi (nabij Thun).
Vrijdag 20 augustus
Het plan is om bij de nabij gelegen Stockhorn een leuke graat te beklimmen (max 4a) en daarna door te rijden naar huis. Helaas blijkt de kabelbaan wel erg duur voor een paar uurtjes klimmen. Pierre is niet voor 1 gat te vangen en weet nog een leuke graatbeklimmen nabij Basel. En dat blijkt inderdaad zo te zijn. Zelfs ik klim twee touwlengtes voor en het uitzicht op het bankje voorbij de top is geweldig. Het Schweizerische Mittenland ligt aan onze voeten. Om 16 uur rijden we huiswaarts. Met een tussenstop bij ons stamrestaurant Gasthof Krone (afslag 52 op de 5 naar Karlsruhe).
Gelukkig blijft er nog een rede om terug te gaan………..
• de Weisshorn (4505 m), via het Weisshornjoch en de Noordgraat (III+, 45°)
• de Dent Blanche (4357 m, III)
• en de Dent d’Herens (4171 m, III)
... The End
